De tegenstander van vandaag had al een paar stevige uitslagen neergezet in onze competitie, dus we wisten wat ons te wachten stond.

Afgelopen dinsdag hadden we al flink getraind op de organisatie. Ver inzakken op eigen helft, laat storen, en dan met razendsnelle counters proberen de tegenstander pijn te doen. Daarmee deden we een groot beroep op de discipline van de spelers, want zowel snel omschakelen als achteruit lopen horen niet tot de standaardreflexen van deze groep, die graag zelf voetbalt.

Maar de mannen voerden het strijdplan strak uit. De tegenstander beet zich met regelmaat stuk op de goed gegroepeerde spelers. Bossie speelde een hele sterke partij als rechtsachter, Lars A. was ook alert achterin, en het oude en vertrouwde duo Quy en Olaf had het centrum dicht. Yannick, Mats en Mees waren de ijzervreters op het middenveld. Zij waren continu goed aanspeelbaar en konden de bal vasthouden om op zoek te gaan naar de opening naar voren.

Het was aan twee kortstondige momenten van verslapte aandacht te danken dat we toch te snel twee tegengoals tegenkrijgen, maar daarna werd het steeds beter.

We gingen rusten met een 0-3 achterstand, alweer een hele verbetering ten opzichte van de vorige wedstrijd.

In de rust bespraken we twee belangrijke lessen. Ten eerste stonden de mannen veel te hoog bij doeltrappen. De tegenstander lette wél goed op waar de bal ongeveer terecht kwam, en stond zo steeds klaar om elke doeltrap op te vangen. Daar gingen we de tweede helft op letten. Verder probeerden we de ruimte achter de verdediging van de tegenstander te benutten met lage steekpasses. Maar daarvoor stond de tegenstander te goed opgesteld. Wilde we de bal in de ruimte achter de verdediging krijgen, dan moest de bal voortaan hoog eroverheen.

Met die twee lessen begonnen we aan de tweede helft, waarbij we vonden dat een goal erbij hoorde. En niet meer dan drie tegengoals erbij.

De tweede helft hielden we de bal achterin beter in bezit (ook door die betere opstelling bij doeltrappen) en konden we zowaar voetballend (dus nog zonder die lange bal) de flankaanvallers Tim en Cris in stelling brengen. Onze kansen namen toe. Logisch gevolg is dat we het achterin iets meer open lieten, waardoor er toch weer wat goals bijkwamen, ondanks goed keepwerk van Tijmen. Timo sleurde weer in de hele frontlinie, en stichtte met regelmaat gevaar. Maurits stond zowel achter- als voorin, en hield op beide posities de breedte goed in de gaten, en zette bovendien steeds energieker druk.

En zo waar, de mannen slaagden erin zich te belonen. Geheel volgens strijdplan kwamen de goals door counters tot stand. Eerst was het Tim, wiens goal werd gevierd alsof de Champions League was gewonnen (of was het vanwege die zak chips die als bonus was beloofd?), en daarna kon Cris ook nog een keer kruislings laag in de hoek schieten.

Het trouwe en enthousiaste publiek werd uiteindelijk door de spelers op een fraai applaus vanaf het veld beloond, wat het publiek ruimhartig beantwoordde met een klaterend applaus vanaf de tribunes.

Het was een mooie wedstrijd. De mannen hebben hard gewerkt en opnieuw laten zien lessen meteen toe te kunnen passen. Ze leren keihard, en dat zie je terug op het veld. Qua uitslag valt ze heel weinig te verwijten, we mogen allemaal onverkort supertrots zijn op deze mannen! Volgende week weer mét Hugo en Faysal!